Czy nieumyślne, nieetyczne działania można uznać za mobbing?

Sąd Najwyższy orzekł, że : „Do stwierdzenia mobbingu w rozumieniu art. 94.3 § 2 k.p. nie jest wymagane wykazanie umyślnego zamiaru wywołania rozstroju zdrowia u pracownika poddanego temu zakazanemu zachowaniu się mobbera, co oznacza, że za mobbing mogą być uznane wszelkie bezprawne, także nieumyślne, działania lub zachowania mobbera dotyczące lub skierowane przeciwko pracownikowi, które wyczerpują ustawowe znamiona mobbingu, a w szczególności wywołały rozstrój zdrowia u pracownika (art. 943§ 1-5 k.p)"  [Sygn. Akt I PK 203/09]. To orzeczenie zwraca szczególną uwagę na skutek, które wywołały nieetyczne zachowania. Warto podkreślić, że czasami zdarza się mieć przełożoną/przełożonego lub koleżankę/kolegę w pracy, o tzw. mocnej osobowości, skłonnej do wybuchów złości czy agresji. Jednak jeśli taka osoba zda sobie sprawę ze swojego nagannego zachowania, opadną emocje i przeprosi, to może załagodzić temat i dalsza współpraca będzie możliwa. Jest to jakaś forma reparacji. Inaczej wygląda sytuacja, w której mamy do czynienia z niekontrowanymi atakami na współpracowników…