Jak reagujemy na kobiety w rolach przywódczych?

Gdy do zarządu firmy wchodzi mężczyzna, nie budzi to emocji. Gdy awansuje kobieta – pojawiają się dyskusje o parytetach, wpływie płci na pełnione funkcje zawodowe, jeśli stanowisko jest mocno eksponowane – dyskusję podejmują media. Kobieta zajmująca wysokie stanowisko ma do wyboru co najmniej dwa scenariusze: zachowuje się w tzw. kobiecy sposób: jest empatyczna, ciepła, wrażliwa na potrzeby ludzi lub prezentuje zachowania określane jako męskie w przywództwie: pewność siebie, promowanie własnych osiągnięć, zdecydowane podejmowanie decyzji. Te dwa skrajne style zarządzania są ujęte dość stereotypowo, są osoby, które znakomicie łączą mocne strony każdego z nich, bez względu na płeć. Ale wróćmy do naszej kobiety na wysokim stanowisku. Prezentowana przez nią tzw. kobieca kultura zarządzania jest często odbierana jako nieskuteczna, nieodpowiednia dla roli przywódczej. Trudno jej zbudować autorytet i wiarygodność, zwłaszcza, jeśli jej otoczenie przyzwyczaiło się do mężczyzn na kierowniczych stanowiskach i kierowanie ludźmi utożsamia z rządami „twardej ręki”. Kobieta, która po awansie…